در فرهنگ آمریکایی مشهور شدن جایگاه خاصی دارد تا جایی که حتی بعضی افراد حاضرند با زیر پا گذاشتن قوانین و مهمتر از ان اخلاقیات به این آرزو دست یابند و از قبل ان زندگی راحتی را برای خود و خانواده شان فراهم کنند.... ظاهر شدن در برابر دوربین های تلویزیونی با جراحی های پلاستیکی و نشان دادن قسمتهای حساس بدن در مقابل رسانه ها و لو دادن فیلم سکس خانوادگی....! و غیره کارهایی هستند که کمک می کنند تا معمولا این افراد چند سالی بیشتر برای مردم جادبه داشته و طبیعتا درامد های بیشتری را نسیب انان کند...
ولی چرا این برای نیل ارمسترانگ، کسی که اولین انسانی بود که پا به یک سیاره دیگر گذاشت و در تمام دنیا معروف و محبوب گشت اتفاق نیفتاد؟؟!
نیل آرمسترانگ بعد از بازگشت از ماه، همیشه تقاضاهای روزنامه ها، شبکه های تلویزیونی و غیره ... را برای مصاحبه رد کرده، مگر اینکه از طرف ناسا و دولت آمریکا برنامه ریزی شده باشد. براستی چرا!؟!؟
خیلی ها معتقدند که آرمسترانگ در ماه چیزی را دیده بود که می توانست واقعیت های زیادی را برای ما روشن سازد و شاید زندگی بشر را برای همیشه تغییر دهد! ولی نیل آرمسترانگ هیچ وقت اجازه نیافت در باره ان چیزی که در ماه دیده بود صحبت کند. اگر به فیلم فرود آپولو ۱۱ روی ماه و سخنان آرمسترانگ در لحظات بعد از فرود دقت کنید، خواهید دید که در واقع آرمسترانگ از یک شی نورانی شگفت انگیزی حرف میزند که در برابر او به انجام حرکات گوناگون می پردازند...(فیلم زیر)
و جالبتر آنکه ، از ایستگاه زمینی به نیل آرمسترانگ گفته می شود که : " .... ما آنها را می شناسیم و تو طبق برنامه عمل کن ( کاری به آنها نداشته باش)...
(فیلم اپولوی 11)>>>>
و بعد از بازگشت به زمین هم نیل ارمسترانگ هیچ وقت در باره ان موضوع حرفی نزد و همیشه سکوت کرد. تا اینکه در سال 1994 در مراسمی که به مناسبت فرود اپولوی 11 بروی ماه در کاخ سفید برگزار شده بود. چیزهایی گفت که با کمی تامل در انها می توان فهمید که وی در تمام ان سالها مجبور به سکوت بوده است. فیلم زیر...
>>>>>>
ترجمه متن سخنرانی ارمسترانگ:
"زمانی ویلبررایت گفته بود " طوطی تنها پرنده ای بود که خوب تقلید صدا می کرد, ولی پرنده خوبی نشد" (خنده حضار)...رفقا من زیاد طولش نمی دهم. این هفته امریکا با یاد اوری برنامه اپولو خاطرات ان زمان را که بوسیله خیلی از ماها, همکارانی که اینجا در صف اول هستند توسعه یافت را زنده کرد. پیر ستاره شناسی ما, جین شوماخر, حادثه یک ستاره دنباله دار را اتش بازیهای شگفت انگیزخداوند نامید تا با این کار, قدرت و عواقب فعالیتهای ماجراجویانه (غیرمسئولانه) اسمانی را به ما گوش زد کند.
امریکاییان زیادی در سراسر کشوردر برنامه اپولو شرکت داشتند. از انها خواسته شده بود تا کاری کنند که غیر ممکن می نمود. طرحی را ارائه دهند که با شکستن مرزهای جاذبه زمین, و خروج از ان, در کره ای دیگر فرود ایند. نکات اصلی...ترک زمین...ناوبری در فضا...و فرود در سیاره ای که فاقد فروگاه و کنترل ترافیکی بود الگوریتم اصلی فضانوردان را شامل می شد.
امروزه فصاپیماها با فصانوردانی از کشورهای مختلف بالای سر ما پرواز می کنند. تعدادی از کشورها برنامه های فضایی دارند.
ما در طول عصر فضا اگاهی های خودمان را از عالم هستی هزاران بار افزایش دادیم.
امروز در کنار ما گروهی از دانشجویانی هستند که در میان شان بهترینهای امریکا نشسته اند... به شما می گوییم که ما فقط اغازگر راه بودیم. و خیلی چیزها هست که انجام نشده. ایده های جالبی وجود دارند که کشف نشده اند... و این فرصتها برای انهایی است که بتوانند یکی ازلایه های محافظ (پوشاننده) حقیقت را بردارند. جاهای غیر قابل باوری برای رفتن وجود دارد. این فرصتها برای شماست...در تمام زمینه ها, مخصوصا در فضا,... چون سرنوشت انسان با ان گره خورده".
زمانی که ارمسترانگ فضانوردان و خودش را با طوطی مقایسه کرد منظورش این بود که طوطی ها خوب پرواز نمی کنند ولی هر چه را که به انها گفته شود خوب تکرار می کنند و وقتی از "محافظان حقیقت" سخن می گفت یک نگاهی هم به مسئولان امریکایی از جمله رئیس جمهور کرد که نشان می داد انها حقیقتی را که ارمسترانگ دوست داشت به مردم بگوید را زندانی کرده اند...
